Babamın çorapları

Ben boş boş baktığım ve hiçbir şey yapmadığım için birisi gelip balkondaki çamaşırları topladı, makineden çıkardıklarını astı. Sanırım, katlayıp yerlerine götüreyim diye yanıma bıraktı kuru olanları. Babamın onları her çıkarışında koltuğun üstüne koyması sebebiyle annemle tartıştığı çoraplarından bir çiftini görmenin beni üzeceğini bilemezdi elbette.
Telefondaki adam da, bir akrabamız, bilmiyordu beni üzdüğünü. Boğazımda düğümleneni oradan çıkarıp bir yumruk yapmak istediğimi de tahmin edemezdi.
-Riskli miymiş ameliyat?
-Evet.
-Kaç yaşına gelmiş zaten adam. Bak, en küçük çocuğu sensin. Torunlarını da gördü. Bu yaştan sonra yaşasa ne, yaşamasa ne. Göreceği bir şey kalmadı artık onun.

Telefonu sessizce kapattım. Diğer çamaşırları kaldırdım, çorapları koltuğun üstüne bıraktım.