21 Kasım 2010 Pazar

Kuş

Yanağımdaki ıslaklığın yağmur damlasından olduğunu sanıp silerken, bir kuşun hacetini iki koca tepe gibi yüzümde duran yanaklarımdan birinin üzerine doğru giderdiğini fark ettim. Hayatıma dair düşündüğüm şey de bundan farklı değil bu aralar. Elime bulaşanları sildim. Yüzüme bulaşanları sildim. Bunları arkadaşlarımın hemen çantalarından çıkarıp verdikleri mendillerle yaptım.

Sonra başka ağaçlardaki başka kuşlar aynı şeyi yaptı. Hepsi benim üstüme. Güzelim ceketimin her yerine. Hep mendil verdi arkadaşlarım. Bununla da kalmadılar, sildiler ceketimi. Ellerine bulaştı; şikayet etmediler benim kadar.
Böyle arkadaşların başımızın üstünde yeri var. Böyle kuşların değil.

1 yorum:

A-H dedi ki...

ne mutlu sana boyle arkadaslara sahip oldugun icin ;)