Yolda

Sadece uyumak istiyordum. Solumda hostesler, sağımda bir kadın sürekli koluma çarpıp sıçramama sebep oluyordu. Almanya-Türkiye arası uçuşlarda gazete dağıtıldığını da kafama atılan gazete ile acı bir şekilde öğrenmiş oldum.
Hiç kızmıyordum. Yan tarafta sürekli bana bakıp arada dönüp yanında sessiz sessiz bir şeyler söyleyen o kadına bile kızmadım. Tam tekrar uyumuştum ki hostes koluma vurup "Yemek yiyecek misin? Yoksa uyuyacak mısın?" dedi.
Buna bile kızmadım. "Tavuk mu köfte mi?" dediğinde, "Ben koşer istemiştim." dedim. Başkasına kalmasın da rahatsız olmasın diye düşünmüştüm sadece. Hostes ağzının içinde "Koşermiş, ne fark ediyorsa..." diye geveledi. Tepsiyi uzatırken "Al" dedi. Aldım. Ne içeceksin, dedi. Portakal suyu, dedim. Yanımdaki kadın bana abandığı için tepsiyi bir türlü koyamadım yerine. Sonra elindeki bardağı almadığım için hostes azarladı beni. Hala kızmıyordum.
Ne zaman ki o öldüresiye ısıttıkları yemek paketine dokundum, tüm parmak uçlarımı yaktım işte o zaman çok kızdım. Birden tüm hislerim geri geldi. Yanımdaki kadından kolunu çekmesini istedim. Diğer tarafta hala bana bakıp, yanındakilere "Ne istedi ki o? Onun yemeği daha çok. Ne istediyse ondan alalım." diyen kadına "Bir sorun mu var?" dedim. Kafasını salladı, önüne döndü. Bir şey daha kalmıştı. Kalkıp, üzerindeki kıyafetinden ilk konuşmayı yapan kişi olduğunu düşündüğüm Feride'nin yanına gittim. "Ben Feride ve ekibim..." demişti. Konuşmaya başlayınca o olduğunu anladım. Burnu tıkalıydı. Hatta et vardı bence bir de üstüne hastalanmıştı garibim. Hosteslerin kabalığını inince nereye şikayet edebileceğimi sordum. Bana söyleyin yalanlarını yemedim. Ona da bir güzel çemkirip yerime oturdum.
Yanımdaki kadın hala kolunu benim belime dayayarak oturuyordu. Diğeri ise inene kadar gözünü benden ayırmadı.

Pasaport kontrolü sırasına erken girebilmek için yine bir yarış vardı. Bir sürü kadın beni popolarıyla bir o tarafa bir bu tarafa itti. Hepsi de bana bakıyordu. Yüzümü ekşitip çok kötü koktuğunu söyledim. Özlemedim demekten daha iyi idi bence.