30 Haziran 2010 Çarşamba

Comfortably numb

Şimdi karar veremiyorum tam olarak neresi acıyor. Gözlerim acıyor, ondan eminim. Uyuyamadım çünkü. Bu benim için stres demek değil. Stresliysem uyurum. Bunalımdaysam uyurum. Bu benim için umutsuzum demek sanırım.
Karnım ağrıyor bir de. O neden bilmiyorum ama kollarım da katılınca çok zorlanıyorum. Kıvrılamıyorum, kıvranamıyorum.
Kalbim acıyor mu biilmiyorum. Garip bir donmuşluk, hissizlik. Kesseler kanımın akmayacağını söyleyebilir bana bakan. Canlı olduğuma dair hiçbir alamet kalmadı demektir bu. Oysa durup bakıyorum duvara boş boş. Bu canlılık değil mi?

1 yorum:

Ebru dedi ki...

Karın ağrısının her türünü bilirim de anlattığın gibi olunca daha bi katlanılmaz olur. İda çok eskiden neresi acıyor dediğimde İçinden acıyor derdi işte içinden acıdı mı bu biraz zordur değil mi?
Bak müzik var ve duvarı görebilen gözlerin canlısın canlısın..