Sol gözüm hala atarken anlam vermeye çalışıyorum olanlara. Bir an korkuyorum. Geleceğimden, gelecek olanlardan korkuyorum. Aslında gelmeyecek, hiç gelmeyecek olanlara üzülüyorum. Yalnız kalmamalısın diyor, evde de dışarıda da. Araba kullanıyorsan kullanma diyor. Bir an gözüm kararıyor, hepsini hatırlamıyorum. Başka şeyler de var endişe ettiğimiz diyor. Hepsini soramıyorum. Korkuyorum.
Sonra bir ses amaan diyor. Ne var canım, bunların hep çaresi var. Biliyorum.
Başka bir ses çok üzüldüm diyor. Ne yapacaksın şimdi diye soruyor. Bilmiyorum.
Yorgunum, çok çabuk yoruluyorum. Gülümseyen herkese gülümsüyorum.
Bazıları çok sahte gülümsüyor. Bunu görünce kaçıyorum.
Bazıları kırıyor, üzüyor. Umrunda olmuyor. Gidiyorum.
Bazıları bildiğiniz öküz oluyor, afedersiniz. Yuh diyorum.
Sonra gece oluyor. Yatağımın kenarında düşünüyorum. Kalbimde her şeye, herkese bir yer bulmaya çalışıyorum. Bazıları açıkta kalıyor. Üzgünüm ama onları dışarıda bırakıyorum.
Kendime şöyle bir bakıyorum. Çok üzülüyorum.
Uykum geliyor yine. Uyuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder