Sordum sarı çiçeğe

Hepimiz kültürün din üzerindeki etkisini biliyoruz. Bilelim öyle gelelim lütfen. Ben tabi tembel bir insan olduğum için bu konuda söylenebilecek milyonlarca sözü bir kenara bırakıp şurada gördüğüm fotoğraf üzerine hatırladıklarımdan bahsedeceğim sadece.
Geçen yıl Fısıh Bayramı (böyle de çok komik oluyor, Passover da diyelim) ve sonrasında Paskalya'da her yerde nergis (bazen zambak) görüyordum. Daha önce bir yeniden doğuş/diriliş temsili olduğunu okumuştum sadece. Her yeri kaplayacak, bana yedi kişi tarafından hediye edilecek kadar önemli olduğunu düşünmemiştim. Arkadaşlarıma sordum. Üşenmedim, yaklaşık yirmi kişiye sordum ve en popüler cevapları şimdi iletiyorum: "Nergis yeniden doğuşu simgeliyor. İsa da malum üç gün sonra dirildi onun anısına bu nergisler." Bu ilk on beş boyunca yapılan tek açıklama idi. İkinci açıklamamız ise "İsa'nın çarmıha gerildiği yerde kanının aktığı topraklarda zambaklar açtı. Onlar Romalıların geçerken ayaklarına değdi, kaşındırdı. Yaptıklarına karşılık bir ceza da bu idi." şeklindeydi. (Ter damlasının düştüğü yerdeki gül ağaçlarını hatırlatmış olabilir.)
En birinci popüler cevabımızın ilk cümlesini görüyor ve tamam diyoruz. Sonra da bakıyoruz ki aaa o da ne! İsa'dan önce de zaten Paskalya'ya denk gelen kutlamalar yapılıyordu. Yine nergisler göz dolduruyordu üstelik. Bunu sorunca bu popüler cevap sahiplerine önce yüzlerine yerleştirdikleri o çok sabırlıyım ve seni seviyorum ifadeleri kayboluyor sonra dudakları sessizce kıpırdıyor ve eski ifadelerini daha çok gayret gösterip geri getirdikten sonra "Demek öyle düşünüyorsun. Sana İsa'nın ne kadar sevgi dolu olduğundan bahsetmiş miydim?" diyorlardı. Evet bahsetmişlerdi, sanırım milyonlarca kez.

Sevdikleri şeylerden kırk gün boyunca vazgeçmiş olmanın verdiği gerginliğe rağmen benim imanımı kurtarmak için çabalayan bir okul dolusu insan ve hayatımda en çok ilgi gördüğüm dönem sonrası sevdiğim birçok şeyden vazgeçmenin gerginliğiyle ben bu yıl sadece bir zambak almış olmama çok seviniyorum.