Gün boyu evden çıkmadılar

Kar öylesine narin yağıyor ki buradan, bu pencerenin ardından onun kimseyi incitebileceğini düşünemiyorum. Oysa açsam pencerelerden birini, soğuk çarpsa yüzüme belki anlarım insanların üşüyebileceğini.
Balkonun önündeki çam ağacının karla örtülü, ağırlaşıp aşağı eğilen dallarına sevgi ve hoşnutlukla bakmak dışında ne yapacağıı bilemiyorum pencerenin bu yanından. En fazla kahvemi elime alıp keyif duyuyorum. Ne güzel diyorum. Belki dışarı çıksam üzerime kar yağsa anlarım diyorum.
Sonra aklıma beni soğuktan koruması için aldığım bilmem ne tüylü kabanım geliyor, ayaklarım sıcak kalsın, ıslanmasın diye aldığım botlarım, ellerim üşümesin diye deri eldivenlerim. En fazla benim gibi giyinmiş birini anlayabilirim.