"Bir sabah rüyalarınızı yarım bırakarak tamamlamak isteyeceksiniz başka düşleri. Sevdiğiniz herşeyin yerini elinizle koymuş gibi bilirsiniz çünkü. Oysa şafak sökmeden düştüğünüz yollar, kalp trampetlerinizin katıldığı bir bandonun eşliğinde belki de sizi hayatınıza açılmış o büyük çukurun önüne getirecek."
Hani telekinezi takıntısı oluşur bir ara insanda ben de yapablir miyim acaba diye. Benim kadar kendinizi seven beyninize güvenen (bizatihi ona değil tabii) biriyseniz siz de okumuş, araştırmış, çalışmış çabalamış, denemişsinizdir. Bir gün tamam demişsinizdir sonra, hareket etti. Sonra durursunuz sorarsınız kendinize: Gerçekten hareket etti mi, yoksa ben bunu çok istediğim için öyle mi gördüm?
Bu soru tipi hayatınızdaki her duyguya işler sonra. Mutlusunuz. Acaba? Mutlu olmak istediğim için mutlu olduğumu sanıyor olabilir miyim? Hüzünlüyüm. Acaba? Sadece melankoliyi seviyorum ben. Dertli? Senin derdin dert midir benim yanımda...şeklinde arabeske gider ucu. Senin epik sorunun var benim kepek sorunum da denebilir tabii.
Ben daha böyle hangi konuda olduğumu hatırlamazken nereden bileyim tinekinetik güçlerim var mı, varsa kinetik halde mi?
Peki başa dönelim, nereden bileyim rüyalarımı bırakıp geldiğim tamamlamak istediğim düşlerin, aldığım onca yolun doğru olduğunu? Yol alabildim mi hem?
Telekinetik güçlerim varsa gerçekle hayalin yerlerini değiştirebilir miyim?
1 yorum:
var var ben sonuna kadar inanıyorum buna :))))
Yorum Gönder