Starbucks Türkiye ve Şebder Reçeli

Birkaç gün sonra Starbucks tumbler'ımdan çantamın içine kahve döküleli bir ay olacak. Ve elbette Starbucks bana saygısızlık edeli de bu kadar oluyor. Kibarlıktan saygısızlık diyorum, şimdi böyle uluorta diyemiyorum diye, siz terbiyesizlikten başlayıp istediğiniz kelimeyi koyabilirsiniz. Bunu yaparken de Starbucks Türkiye kadar onu getiren firma Shaya'nın hakkını verelim. Hiç farkları yok.

Gördüğüm kadarıyla "Ay Starbucks, canım!" diyen herkese koşup, "Sağolun ya, valla utandırıyorsunuz." diyorlar. Ben görüyorum ki utanmak bilmiyorlar. Bir-iki gün Starbucks'a sinirlenmeyi bırakır gibi olmuştum başka şeyler olunca. Çağdaş İran Öyküleri'nde Şebder Reçeli'ni okurken geri döndü bütün olumsuz hislerim.

Şebder Reçelleri'ni herkes alıyor bakkallardan. Kavanozları açamayanlar biraz çabalıyor, sonra bir köşeye bırakıyorlar. Kavanozdur olur, diyorlar. Ne yapsınlar... Bazıları inatçı çıkıyor sıcak suya tutuyor, bıçakla açmaya çalışıyor. Bu sebeple kör olan bile oluyor. Kader.
Bir sabah reçel kavanozunu açamayan Celal, önce kavanozu okula götürüyor. Kimse açamayınca aldığı bakkala. Bakkal da açamıyor. Bir bakıyor ki diğer kavanozlar da açılmıyor. Daha önce kimsenin bundan şikayet etmemesini garipsiyor. Firmaya haber veriliyor. Şebder Reçelleri Starbucks gibi davranmıyor burada. Piyasadaki ürünleri toplayıp neden böyle olduğunu araştırırken Celal'i de ikna etmeye çalışıyor dava için. Şebder Reçelleri Starbucks Türkiye gibi değil. Yani, sorumsuz, duyarsız, ucuz, saygısız değil.

Celal'in annesi utanıyor dava açmaktan, çekiniyor. Çevremdeki herkesin "Aman ne uğraşıyorsun!" demesi gibi. Celal vazgeçmiyor. Ben vazçgeçmeyeceğim.


"Hayret! Hayret! Şaşılacak şey doğrusu! Hayret arkadaşlar. İki aydır ürünlerimizi böle arızalı olarak piyasaya sürüyoruz da kimsenin ruhu duymuyor! Kavanozların kapakları neden açılmıyor diye soran çıkmadı mı içinizden yahu? Zavallı tüketici reçel kavanozunun açılmadığını görünce ne yapar; aklına gelen ilk şey sıcak suya, semaverin musluğuna tutmak ve zorlamaktır. Baktı ki zorlamakla bir şey olmuyor, üstünde fazla durmaz; koyar bir kenara ve işine gücüne bakar. Şikayet eden kimse ya elisıkı biri ya da parasının gittiğine canı yanan biri olacak ki, çiviyle şişle, bıçağın ucuyla açmak için cedelleşmiş durmuş, elini kolunu da yaralamış. Ya da bıçağın ucu kırılıp fırlamış gözüne saplanmış kör olmuş. Ama, ama ne yazık ki bir kerecik olsun aklına gelmemiş ki problem bizim ambalajımızdan ileri geliyor. Dikkatsizlik ve hata yalnız fabrikanın teknik müdür ve ambalajlama sorumlusunda değil, hepimizde. Beyler, şakası yok bu işin. Devlet yekilileri fabrikamızda böyle bir şeyin olduğunu duyarlarsa, kapıya kilit vururlar. O zaman da bunca işçi, mühendis, memur işsiz kalır. Onca sermaye yok olur. Hepsinden önemlisi reklam paraları boşa gider. Eminim Şebder reçeline halkın güveni kalmaz."

"Celal'in annesi:
-Öldürseler, seninle şikayete gitmem. Aklımdan zorum mu var, koskoca kadın halimle peşine düşeceğim de "bu reçel kavanozu neden açılmıyor" diyeceğim! Açılmazsa açılmasın canım, cehenneme kadar! Böyle olsaydı her gün herkes işini gücünü bırakır, mahkemelerde sürünür, o kapı senin bu kapı benim şikayet eder dururdu. Al işte, daha dün meyve aldım. İnsafsız herif başımı çevirmeye kalmadan üç çürük portakalı sokuşturmuş. Sıvı deterjan aldım. Neden yapmışlar bilmem; cildim soyulmaya başladı. Bu sabah sen ekmek aldın ya. Gördün mü yarısı yanık, yarısı hamurdu! Sen daha geçen gün ayakkabı aldın. İki gün dayanmadı; pençesi düştü yolda giderken. Bir kutu hurma aldım. Üstten birkaç sıra iyiydi, alttakiler ise ekşi. Eğer şikayet edip dava açmaya kalkarsak işimizi gücümüzü bırakıp o mahkeme senin, bu mahkeme benim dolaşır, milleti kendimize düşman ederiz."