B Planı

Sadece bir kez iş görüşmesine gittim. Tek bir işe girdim. Ondan da hemen ayrıldım. Bana söyle bir soru sordular iş görüşmesinde: Peki, bundan sonrası için planın nedir?

İç geçirdim. Ağlamamak için bir nefes aldım. Bir planım yok, dedim. "Bütün planlarım yok olup gitti. Elimde bir şey kalmadı. Şimdi hiçbir planım yok." 

Aslında her gün yeni bir planım var. Gün sonuna ulaşmıyor hiçbiri. Bir gün Danimarka'ya gitmeye karar vermiştim, mesela. Kaçmaya demeliyim belki. Bir gün hayatımın tamamen değişeceği fikrine kapılıyorum. Belki ümniye demeliyim. O kadar heyecanlanıyorum ki kalbimin atışı gözlerimde görülüyor. Sonra her şey bitiyor, gidiyor. 

Lisans biteli dört yıl olmuş. Hesapladım; sadece dinlediğim dersler dışında otuz iki ders almışım. Bir yüksek lisans bir doktora bitirecek kadar. Üç ayrı yüksek lisans programında bulundum. Uzun süreli baygınlıkların hafızayı etkilemesi ne kötü. Şimdi kim bilir neler biliyor olurdum. 

Şimdi, kendi kararlarımı alamıyorum. Bazen birileri usulen soruyor. Kimse cevabımı dinlemiyor. Gitmek mi istiyorum kalmak mı umurunda değil kimsenin. İşin kötü yanı, benim de. Planını yaptığım tek şey kabullenmeye çalışmak. Giden bir otobüsün ardından ne kadar koşabilir insan?