Benim kim olduğumu biliyor musun?

Herkes birileri hakkında karar veriyor. Eğer bunu böyle yapıyorsa, bunu da böyle yapmalı diyor. Onu dediyse bunu da demeli. Böyle giyinmesin diyor mesela. Bu da yetmiyor böyle giyiniyorsa bunu yapmasın, diyor. Bunu okumasın, diyor. Bunu görmesin, diyor. Bunu dinlemesin, diyor. Böyle düşünmesin, diyor.
Böyle giyiniyorsa bunları zaten yapamaz diyor. Burada bahsettiğim "-ebilmek". Bi'l kuvve, bi'l fiil hiç; önemli değil. Yapamaz diyor. Yapıyorsa gözünün içine baka baka, bu işte bir yanlışlık var diyor.

Biri geliyor, sen farklısın diyor. Benim farklı olduğuma da diğerlerine karar verdiği gibi o karar veriyor. Bana güzel bir şey söylemiş olmanın gururu yayılıyor yüzünde perde perde. Görüyorum. Bundan mutlu olmam gerektğini düşünüyor. Onun nazarında farklı olmak dünyanın en güzel şeyi olmalı. Değil. Dünyanın belki en küçültücü şeyi. Onun beni istediği yere koymasını izlemek dayanılmaz. Yine de susuyorum. Anlatmayı deneyip hüsrana uğrayışlarımı anıyorum bir bir. Kibarca teşekkür ediyorum bazen kendimi zorlayıp. Oysa demek istiyorum ki: Sen benim kim olduğumu biliyor musun? Hiç sanmıyorum. Sus lütfen, o zaman.