Bastıbacak Ermiş

Okuduğum kitapları izlediğim filmler gibi unuturum hemen. Tanıştığım insanları da unuttuğumu düşününce çok mühim değil. Yine de hiç unutmadıklarım var. Hepsi çocukluğumdan, hepsi ilk okuduğum kitaplar.

Okuduğum başka bir kitapta bahsi geçince satır satır hatırladığımı fark ettim Ömer Seyfettin'in Yüksek Ökçeler'ini. Kaşağı'yı değil de onu hatırlıyor olmama şaşırdım. Kemalettin Tuğcu'nun Küçük İşportacı ve Baba Evi kitaplarını da oturup anlatabilirim uzun uzun. En çok okuduğum Çalıkuşu olsa da Miskinler Tekkesi gözümde canlandırdığım haliyle duruyor hâlâ. Kiralık Konak, Sözde Kızlar, Kuyruklu Yıldız Altında Bir İzdivaç bütün detaylarıyla, karakter tahlilleri yaparak anlatabileceğim kitaplar. Oysa en sevdiğim kitapları sorun söyleyemem ne olduğunu.

O yılları hatırlayınca aklımın ilk gittiği kitap Rudyard Kipling-Orman Çocuğu. Milliyet'in Çocuk Kitapları serisinden, abimin ben okumaya başladım diye haber edişim üzerine Ankara'dan koliyle gönderdiği kitaplardan bir tanesi. Yaza kadar bitecek bunlar demişti abim. Ben yaza kadar her birini üçer defa okumuştum. Bunu unutmayışımı normal karşılayabilirim. Aynı seriden ve aynı kolidenYusuf'un Kargası, İhtiyar Sarı, Örümcek Dede, Küçük Borçlu, Uykucu Mahmut, Uyuyan Gölge de yeri ayrı olanlardan.

Sarı kapağı ve üzerindeki beyaz çiçeklerle Sevgi Tarlası bambaşka bir şeydi. Bir sürü fakir çocuk vardı hikayelerde. Aile hep çok önemliydi. Mesaj alınmıştı. Yine de bulsam hemen alıp okuyacağım, kimselere vermeyeceğim kitap kesinlikle Bastıbacak Ermiş. İkinci sınıfa giderken Altın Kitaplar'ı toptan eve getiren önce bunlar, sonra bunlar okunacak diyen sevgili abim bu kitabı neden bu kadar sevdiğimi anlamamıştı. Ben okuduktan sonra başkaları da okusun diye bana söylemeden alıp götürdüğünde arkasından en çok ağladığım Bastıbacak Ermiş idi. Hala en sevdiğim kitaplar çocuk kitapları ise tek sebebi bir daha okuyamadığım Bastıbacak Ermiş'e özlemdir. 

*Bana verilebilecek en güzel hediyedir.