29 Aralık 2009 Salı

Bir Başarı ve Mutluluk Öyküsü/ Selametle






Zor zamanlardı. Kimse canım sıkıldı iki mantı büktüm demiyordu.Hayatın tüm yükü omuzlarımızda çökmüş kalmış gitmek istemiyordu. Biri bir omuz atsa kim bilir ne güzel olurdu. Çok değil iki ölçü.

Hiçbiri yoktu artık. Mantısızlık hayatı daha da zor kılıyordu. Mantısızlık demek yalnızlık demekti. Hamur açmaya sadece iki el olması demekti.



Oysa böyle olmazdı kalabalık olsa eller masada, herkes bir ucundan tutsa.Önce minik adımlarla başlasak. Hayattan yorulunca çay içsek ve işimize dönsek.

Sonra büyüse yine benim boyumu aşsa başkalarına minik gelen.


Büyüsek kocaman olsak da ben hep "tombalak benim parmaklarım ondan böyle" bahanelerini öne sürebilsem. Bütün bahanelerime rağmen işe el atanlar olsa.



Hazır olsak da hep sadece beklemesek kalsa. Sabırla değilse de heyecanla beklemek.


Ufak tefek sorunlar olsa da (hep olur) bir çözüm bulsak. Kalbimiz kadar bembeyazlarımıza bir şey olmasa.

Sabrın sonu hep selamet olsa, en yoğurtlusundan. Emek vermenin tadı başka hiçbir şeyde olmasa. Birlikte emek verdiklerimiz olsa bir de paylaşmak olsa. Selamet ne lezzetli ne tatlı bir şey... Mea'sselame.

3 yorum:

m kayış dedi ki...

Bence bunun birde şiirini yazmalısın :) Evet paylaşmak her şeyi çoğaltırmış. Ben burada bir başarı göremedim :) yemeklerin haricinde

Kağıttan Gemiler dedi ki...

Hamur açma makinesi ve ekmek makinesi uzun zamandır aklımda olanlar arasında. Birini resimde görünce diğerinin önüne geçti. Alınmalı mı sizce? Yoksa alınıp daha sonra yer işgal eden bir şey midir?

seyyarat dedi ki...

Bence çok pratik ve kesinlikle alınması gereken aletlerden. Çok kısa sürece çok güzel bir hamur yaptı sonra da onu istediğimiz incelikte açtı.