27 Nisan 2009 Pazartesi

Çok mor bir gece

Gökyüzünün en mor halini gördüm. Mavinin üzerine katılmış hüzün mü onu bu kadar mor yaptı bilinmez.(Mor maviye kan bulaşmasıdır, der K.) Nehrin parlak suları da gökyüzüyle birlikte mora dönünce karşı kıyıdaki ışıkların o kadar da parlak olmadığı ortaya çıktı. O gece parlayan tek şey vardı. Gözlerdeki acı. Kalplerden gözlere çıkıp kendini ele veren acı.
Ne garipti suçlanacak insanlar vardı ama suçlanamıyordu bile. Kızılabilse açıkça belki biraz hafifleyecekti acı. Gecenin en güzel saatlerine kadar onlar yerine ben suçladım suçlanacakları. Onlarsa kendilerini suçluyorlardı. Ne garipti hayat. Yine şaşırtmıştı beni kafamdaki yerlerini allak bullak ederek insanların.

Hiç yorum yok: