4 Nisan 2009 Cumartesi

balon

Bazen canımızı acıtan bizim kendi hayallerimizdir. Baloncuğu şişirir büyütür kocaman yapar patlayınca da korkarız. Hep sürpriz olur patlaması. Sonu bilsek de şişirmeye devam ederiz ve her seferinde ürkeriz patladığında.
Son zamanlarda çok balon var elimde. Sürekli bir yenisini şişiriyor mazoşistçe bir zevkle patlatıp korkuyorum ve yeni birini şişiriyorum.
Her renginden, türünden aldım. Yaşattıkları farklı olsun diye.
Bir gün onları olması gereken yerde bırakıp havaya salmak istiyorum patlamadan. Ama hep kaçırıyorum o noktayı.

1 yorum:

-B dedi ki...

Ben yakin zamana kadar olmasini cok istedigim seylerin hayalini kuramazdim. Sanki hayalini kursam olmayacakmis gibi. Learned behavior olabilir, emin degilim. Bir seyi cok istersem onunla imtihan edilirim diye korkarim. Hala da hayal kurarken cok ileri gitmemeye calisirim, kurdugum hayalin beni normalden fazla mutlu ettigini farkettigim an silkelenip kafami dagitmaya calisirim.

-B