Misafir

Bahtiyar amcayı polis getirdi bize. Ceplerinden parçalanmış bir cüzdan, yirmi altı lira, iki anahtar ve takma dişler çıktı. Kayıt altına aldım tabii. Çok önemli. 

Bahtiyar amcanın isimlerini sık sık tekrar ettiği çocukları onun maaşı almayı, fakat ona bakmamayı uygun görmüş. Eve götürüldükçe sokağa bırakmışlar. Kimliği ile kolay buluyorlar diye bu kez onsuz bırakmışlar. Mihriban'ın yemekleri çok güzelmiş, Metin çok güçlüymüş. Çok önemsiz artık. 

Erkekleri hiç dinlemiyor, ama kadınlar ısrar edince "Seni hiç kırar mıyım aybalam!" diyor. Yemek yemesi için, rahat etmesi için üsteleyince anamıza babamıza rahmet diliyor. Bazen neler anlatıyor, bazen her şey siliniyor. 

Hep tedirgin, ürkek. Zarar göreceğini düşünüyor. Çocuklarının gelip onu alacağına inanıyor. 

Yalan söylüyoruz, inanıyor. Çok mu önemli?