7 Mart 2010 Pazar

where no one knows my name

Jaluzileri kaldırmaya bile gerek bırakmayacak kadar parlak bir güneş, ne olur ne olmaz diye giyilen kabana hacet bırakmayacak bir sıcaklık ile güne başlarken herkesin yüzünde bunun sevincini gördüm.
Biri dedi ki bahardan kalma bugün. Biri bahardan çalınmış bir gün dedi. Benim alıp veremediğim yoktu baharla. Kışı böyle olduğu gibi kabul etmiştim. Öncekinin de sonrakinin de hesabı benim işim değildi. Hem onlar aralarında anlaşmışlar, bana neydi. 

Bütün günü yüzüme yayılan gülümsemeyle geçirince, tek şikayetim topuklu ayakkabının verdiği acı olunca, bir de akşam üzeri gökyüzüne bakıp maviye mi gökyüzüne mi bilmem aşık olunca dedim ki yeri de göğü benim için yapmana çok müteşekkirim. Bu şehri bana sevdirdiği için de çok teşekkür ederim. 

(She said I think I'll go to/start a new life/ tired/ new town/ all behind/ sunrise/ snow/ where no one knows my name)

5 yorum:

kibrit kutusu dedi ki...

bunu pazar gününe dair yazdı isen ne acayip pazar günümüz aynı geçmiş! topuklu ayakkabıların verdiği acı hala ayaklarımda fekat ne güzel ne aydınlık ne mavi idi dün..

seyyarat dedi ki...

Yok Cumartesi bende :) Bir gün oynamış takvimimiz.

kibrit kutusu dedi ki...

cumartesi de ışıl ışıl birgündü fekat topuklu giymiyordum. demek ki daha bilge bi insanmışım cumartesi günü..

seyyarat dedi ki...

Ben niye durduk yere giydim onu bilmiyorum. Herkes sordu üstelik niye giydin diye. Cevab veremedim.

Adsız dedi ki...

boston diyor sanki şarkıda?