Ağaç dalı kadar gerçek

Dün akşam gülerken yine gözlerim kapandığı için bir ağaç dalı, üstelik kalınca bir ağaç dalı suratımı çizdi. Ne zaman kapatsam işte böyle gözlerimi bir şeyler çok güzel sanıyorum. Sonra birden suratıma çarpan bir gerçekle kendime geliyorum. Kendime gelmiyorum yok yalan söyledim. Yalan değil de belki sadece yanlış söyledim. Belki sadece öyle olmasını umdum.

Lisede iken yine gülerken gözlerimin kapandığı bir sırada elimdeki tepsi ile üst katına çıkarken Burger King'in (evet gençlik işte) tepsimi yere düşürmüş patates ve kolamdan olmuştum. Hamburger kalmıştı. Hayat hep böyle değil ama hamburger hep elimde kalmayabilir. Tabi tek başına hamburgerin anlamsızlığı bir yana o da kalmazsa aç aç ortalıkta dolaşmak hoş olmayabilir.