Yok ya

Ben hiç şaşırtıcı olmayan bir şekilde sabah yine okula gitme gayreti içinde otobüs durağına gittim. Gerçi iki kere yolda unuttuklarımı hatırlayıp eve döndüğüm için o da uzun sürdü. Buranın otobüs sisteminde daha doğrusu benim kullandığım hatta en sinir olduğum şey şu: 57 numaralı otobüsün bir son durağa kadar gideni var (son duraktan hemen önce inip başka otobüse biniyorum) bir de yolun ortasına kadar götüreni var manasız bir şekilde. Ben arka arkaya bu ikincisinden gelince tabi ikinci otobüsümü kaçırıp yine taksiye kaldım.

Son taksi maceramdan sonra akıllandım ve binmeden sordum ne kadar tutar amca buradan bizim okula diye. O da 16 dedi. Eh iyi dedim bindim. Amca da bana kazık atan taksici gibi Amerikalı idi. Ben Asyalı ve ya Afrikalı taksicileri tercih ediyorum gerçi. İltifat ediyorlar, kendime geliyorum, yüzüm gülüyor. Yoktu diye bindim bu amcanın taksisine. Hemen sordu "Ben seni yine götürmüştüm, niye her seferinde fiyat soruyrorsun?" Ben de anlattım bir taksici şöyle dolaştırdı beni de çok tuttu şu kadar oldu diye. İnanmadı bana. İnanmadı bir de bunu açık açık söyledi. Yalan dedi, imkansız o kadar tutması dedi. Sinirlendiğimi görünce çevirdi "abartıyorsun" dedi. O esnadaki bakışlarım üzerine sonuna "biraz" ekledi. Bağcıklarını bağlamadığım için çok kolay çıkarabileceğim botlarıma kaydı gözüm. Bir silahmış gibi baktım onlara. Sonra sakinleştim. Gülümseyerek sordum: "Sana neden yalan söyleyeyim?" Tek kaşını kaldırdı, aynadan bana baktı: "Daha az para vermek için."

Şimdi ırkçı ırkçı konuşturacak yine beni. Neyse, hikayenin sonu hiç de afili olmadı. Yol ortasında inemeyeceğim için sesimi kesip oturdum. Bahşiş vermedim ama.