22 Aralık 2009 Salı

Mandalina

Mandalina yerken düşündüm bu akşam. Mandalina yerken düşünmek çok daha kolaymış unutmuşum. O kadar kolaymış ki ne düşündüğümü unutmuşum. Bir an sadece mandalina ve ben varmışız dünyada. Sonra düşündüm tekrar, mandalina yerken ne düşünüyordum ben diye. Mandalina yemek düşündüğüm en son şeydi tabi ki. Öyle olmalıydı diyelim. Peki aklımdan çıkmaması nedendi?

"Sevgili mandalina, aklımdan çıkarsan oraya bir sürü düşünce dolar yine.Başımı çok ağrıtıyorlar onlar. Sen hep burada kal." Böyle demişim ona. Ben mandalinanın yalancısıyım.

6 yorum:

metin dedi ki...

Mandalina bir yana, diğerleri bir yana. Di mi ama!

seyyarat dedi ki...

Mandalina bir yana, dünya bir yana! Tamam abarttım :)

Adsız dedi ki...

herşeyden mi çok seviyorsun :(

seyyarat dedi ki...

Sanmam.

Hasan Arslan dedi ki...

Mandalina yemek bir sanattır (portakal yemek de öyle). Öncelikle kabuğunu elinle soyacaksın. Süngerimsi dokuyu da iyice temizledikten sonra dilimlerine ayıracaksın. Dilimleri çevreleyen zarı dişinle açıp soyacaksın. Tane tane ayrılan mandalina dilimleri çok daha lezzetli (değil tabii ki) normalinden. En azından ben öyle yapıyorum.

seyyarat dedi ki...

Yaşasın başkaları da varmış :)