9 Ekim 2009 Cuma

Mendil

Sonra bir gün  çocuklar artık kapı kapı dolaşmaz olmuşlar şeker, harçlık için. Öyle yavaş yavaş olmamış aslında. Bir kapı suratlarına çarpılmış bir bayram. Üstelik de çok sevdikleri bir komşuları imiş yapan. Kendilerinden beklenmeyen bir olgunluk gösterdiklerinden mi belki bu kez verir ümitlerinden mi bilinmez sonraki bayram yine gidip kapısını çalmışlar. Biraz aralanmış kapı. Sonra biraz daha. Bütün çocukların gözleri parlamaya başlamış,d udakları gerilmeye gülümsemek için. Bir çift göz tek tek bakmış hepsine. Sonra büyük bir hızla kapıyı yine yüzlerine kapatmış. Oturup karar vermemiş kimse, üzerine düşünmemiş. Evlerine dönmüşler sadece ve bir daha asla dolaşmamışlar şeker, harçlık için.

4 yorum:

Mary Daisy Dinkle dedi ki...

-şeker toplamaya giden çocuklardan haber alınamadı,
-zillere basıp kaçan çocuk komşusu tarafından yakalanıp öldürüldü...

yok olan bayramlar,komşuluk ilişkileri bi yana işin başka bi boyutu da bunlar..bi gün çocuğum olursa onun şeker toplamaya çıkmasını istiycemi sanmıyorum zira komşu sapık,katil,organ mafyası vb. olabilir öyle de garip bi zaman da yaşıyoruz işte!

hjhlp dedi ki...

Şimdi lojmanda oturuyorum. Bütün çocuklar bayramda toplanıyor ve bütün daireleri geziyor. Bütün daireler, bütün çocukları, bütün çocuklar da bütün daireleri tanıyor. Böylece hem kimse kapıyı kapamıyor, hem de herkes mutlu oluyor. Lojmanın en sevdiğim yönü bu.

Gezmek için önce tanışmak lazım bence. Selamlaşmak lazım vb.

hirarucha dedi ki...

Ne seker toplayan cocuklarin yoklugu, ne de eski bayramlarin cook geride kaldigi asil anlatilmak istenen!

belli ki umutla acilmasini beklediginiz bir kapi olmamis hic, kapanmamis da ..

seyyarat dedi ki...

Ve belki kimse şeker de vermedi. Sadece verecekleri vaadi var idi.