Kendime güvenmekle ilgili felsefi söylemlerim vardı kendi içimde tartışıp durduğum. Kendime güveniyordum çünkü sahip olduklarımı verene güveniyordum. Onunla olan ilişkime güveniyordum belki. Daha doğrusu Onun cömertliğine sevgisini de rahmetini de cömertçe sunuşuna güveniyordum. (Kişisel gelişim kitaplarına da gayet muhalifim bu sebeple)
Bir gün farkettim ki garip bir korku içine girmişim. Annemin dünya yansa bir avuç otumun yanmayacağına dair düşüneleri ki ben tevekkül demeyi tercih ederdim yanıp küllere karışmış çoktan.
İstedim ki yeniden ben yaparım, arkamda sınırsız bir güç var nasıl olur da yapamam, olmazsa yaptırılmazsam olmaması gerektiği içindir diyebileyim. Diyemedim. Yolda düşürdüğüm unuttuğum bir şeyler var demek ki. Hazır gün dönerken geri dönmek gerek belki.
2 yorum:
"Basina ne gelirse gelsin, karamsarliga kapilma.Butun kapilar kapansa bile,sonunda O sana kimsenin bilmedigi gizli bir patika acar. Sen su anda goremesen de, dar gecitler ardinda nice cennet bahceleri var. Sukret! Istedigini elde edince sukretmek kolaydir.Sufi, dilegi gerceklesmediginde de sukredebilendir."
Sen neden olmayasın?
Yorum Gönder