2 Aralık 2009 Çarşamba

Görmemişe Sürpriz Yapmışlar

Spordan sonra, biraz geçen yıl altı kez kutlanan doğum günümü düşünerek, biraz daha evvelkileri; mesela bana gül verildiğinde "iyi de ben gül sevmem ki bunu nasıl bilmezsin" diye kızdığım insanları anarak ve biraz da yemekleri boşaltmadım, ocağı temizlemedim daha, banyoyu yarın temizleyeyim diye kafamda planlar yaparak plastik, pembe ve parmaklarımın arasını parçalayan terlikle savaşarak saçlarımı kurutuyordum. Birden Ç'nin sesini duyup aynada aksinden o olduğuna emin olup başımı çevirdim. Y ve H de orada idi. Meğer benim için doğum günü kutlaması içerikli anonslar yaptırıyorlarmış da ben umursamamışım.
Grubun salona giremeyen kısmının aşağıda beklemesi hızımı artırdı tabii. Spor ayakkabılarım, eşofmanlarımla kolunun tekini giyemediğim kabanımla, spor sonrası hasta olma korkusuyla kalın bir şalla paketlenmiş kafamla, kabanımı giyebildiğimde ve kolumdaki sırt çantamla aşağı indiğimde kameralar görüntü almaya başlamıştı bile.
Spora gideceğimi söylememle birlikte planı yapıp herkesi toplayan arkadaşlarıma aferin.

Akşamın ilginç kısmı bu kadarı idi zaten, sürpriz olması. Bir de eve dönerken otobüste şarkı söyleyen prensesli balonuma vurup vurup ona eşlik ederek önce rezil oldum duygusu yaşatan, sonra da yüzsüzlük yapıp balonla birlikte happy birthday to meee diye şarkı söylememi sağlayan arkadaşlarım var. Aferin onlara da. Hepsine aferin. İyi ki varmışlar. Hem öyle dediler onlar gidince ben ne yaparmışım...
Bilmem. Sanırım her gidenin ardından ne yapıyorsam onu.

4 yorum:

sarya dedi ki...

sağlıcakla nice senelere... :)) yazınızın son cümlesi güzeldi..

Adsız dedi ki...

herkes yanında olup sürprizler yapamadı tabi ama kalpleri seninleydi.

Muhammet dedi ki...

her gidenin ardından ne yaptığın çok önemli burda sayın "D"

seyyarat dedi ki...

Her gidenin ardından üzülüyorum. Her gidenin derken Sayın "D" her gideni kast etmiyorum.